Prograafje 33

Albert Schweitzer

Mensen als inspiratiebron. Iemand kan je zo begeesteren dat hij of zij je uittilt boven jezelf en je inspireert om keuzes te maken of dingen te doen die je anders niet gemaakt of gedaan zou hebben.  Zo iemand kan bepalend zijn voor de loop van je leven, carrière, politieke of religieuze inzichten, keuzes etc.

Twee van de mensen die in mijn jeugd op mij een blijvende indruk hebben gemaakt wil ik hier noemen.

Martin Luther King. We hebben kort geleden stil gestaan bij zijn beroemde toespraak, ‘I have a dream.’ Als jongen van 15 was ik zeer betrokken bij wat er in de Verenigde staten gebeurde rondom de burgerrechten. Nu 50 jaar later bezit ik nog steeds het plakboek met de krantenknipsels uit die tijd. De wereld ziet hem als een politiek leider en begaafd spreker. De roots van deze zwarte dominee lagen natuurlijk in de kerk, in het evangelie, in de navolging van Christus. Ik verkeerde in die tijd in een ontdekkingsfase van wat geloof voor een mens kan betekenen.  King bracht mij aan het denken. Het evangelie is geen leerstof maar levensstof. Het evangelie gaat over geluk, voor jezelf en samen met anderen; het gaat over gerechtigheid, heelwording enz. Geïnspireerd door Christus kan een mens de maatschappij menswaardiger, leefbaarder maken. Het geloof doet iets en het begint in jezelf. Dat zette mij aan het denken.

Albert Schweizer inspireerde mij ook. In zijn jeugd kampte hij met een zwakke gezondheid en presteerde matig op school. Later bracht hij het tot chirurg, musicus, filosoof en theoloog; doceerde aan diverse universiteiten. Als groot Bachkenner gaf hij orgelconcerten in de grote wereldsteden. Hij heeft alles aan de kant gezet en reisde af naar Gabon in Afrika en begon in Lambaréné een ziekenhuis, later aangevuld met een leprakamp. In 1952 ontving hij de nobelprijs voor de vrede. Zijn motto was: ‘eerbied voor het leven’.

Schweitzer leerde mij dat Jezus van Nazareth geen stoffig religieus figuur is uit een ver verleden, maar iemand die zin en doel kan geven aan je leven hier en nu. Hij kan iets met je leven doen wat je in eigen kracht niet kan. Hij geeft kracht, nieuw leven, visie, moed en bestemming; Hij tilt je uit boven jezelf en geeft je een nieuwe identiteit.

Vanaf mijn twaalfde jaar had ik één grote wens; na de schoolperiode wil ik naar de kunstacademie om portretschilder te worden. In het eindexamenjaar raakte ik echter zo geïnspireerd door onder andere King en Schweitzer dat ik besloten heb om niet naar de kunstacademie te gaan maar theologie te gaan studeren. “Wat moet ik nu de rest van mijn leven achter een schildersezel zitten en leuke dingen voor mijzelf maken… ik wil een zinvoller leven leiden.”

Ik kan terugkijken op een gevuld, zinvol, rijk leven. Ik ben met pensioen en heb dat deel van mijn werkzame leven afgesloten.  Ik hoop dat ik op mijn beurt vanuit het evangelie een inspiratie ben geweest voor anderen.

© 2013 BenjaminLouwerse

uit mijn plakboek

Overigens denk ik over schilderen nu anders: Het is een talent en ik moet daar ook iets mee doen. Aan de Veemarkt 29 heb ik sinds kort een atelier en hoop daar in de komende jaren hele mooie schilderijen te maken. Ook daar zit zin en doel in.